یه پنجره بایک قفس یه هنجره بی هم نفس
سهم من ازبودن تویه خاطره است همین‌وبس
تواین مثلث غریب ستاره هاروخط زدم
دارم به آخرمیرسم ازاونورشب اومدم
یه شب که مثل مرثیه خیمه زدی به باورم
میخوام تواین سکوت تلخ صدات روازیادببرم
بزارکه کوله بارم روشونه ی شب بزارم
بایدکه ازاینجابرم فرصت موندن ندارم
داغ ترانه تودلم شوق رسیدن توتنم
توحجم سرداین قفس منتظرپرزدنم
من ازتبارغربتم ازآرزوهای محال
قصه ی ماتموم شده بایه علامت سوال

“نیلو فرلاری پور”