پاییز امسال شاید شاعرانه ترین برای من باشد! پر از شعر و بغض و دل تنگی! این غصه بی پایان را دوست دارم، چون آرام و بی صدا دارد مرا از پا در می آورد!
بعد از این همه ی این ها را برای تو می نویسم! هر کس می خواهد بخواند! آدم باید همیشه کسی را داشته باشد که برایش بنویسد حتا اگر آن کس، سطری از نوشته هایَ ش را نخواند!
ولی تو می خوانی شاید امروز نه، شاید فردا! فردا هم نباشد روزی دیگر بالاخره خواهی خواند! و وقت خواندن تمام دردی را که با رفت و آمد هایت به جانم ریختی را حس خواهی کرد. خواهی فهمید چطور زنی که در آستانه ی فصل های گرم و سرد سال هاست به انتظارت ایستاده، ناگزیر از این حسِ بی زوالِ خواستنِ، به رهایی فکر نکرد!
به رهایی فکر نکرد چون عشق رهایی بود! خود پرواز بود. و آدمی عاشق آزادی است! تو باز هم از من دور می شوی و این دوری هیچ ربطی به فراق های قبلی ندارد.
مدت هاست که از تب و تابِ رسیدن افتاده ام! به همین رفتن ها دل خوشم. به خودم به تو و همین غم ها و شادی های ریز و درشت مان!
می دانم که در پس خنده های ظاهرن بی خیال تو، اندوه دل کندن از شاعرانه های زنی ست که جوهر هیچ قلمی را بی خیال تو، هدر نکرد!
می بینی هنوز با تمام این دل نگرانی ها، همیشه جایی برای خوش حالی هست! خوش حالی این که مجبور نیستم، مدرسه بروم! خوش حالی این که از اولین مهری که دانشگاه رفتم، بیست سال می گذرد! و آن دختر پر شور و حالِ مهرماهِ بیست سالِ پیش، هنوز همان قدر دیوانه است! هنوز سرسخت است طوری که سرش به هر سنگی که می خورد، نمی شکند!
پی نوشت: ندارد!

برگرفته از وبلاگ نسترن وثوقی nvosonghi.blogfa.com

---

بعد از تو‎

من‎

‎سوژه های زیادی

برای شعر گفتن دارم‎

تو بعد از من‎

‎چه داری؟‎
‎
“نسترن وثوقی”

---

تو می توانی نیایی,

ولی من

نمی توانم منتظرت نباشم!

“نسترن وثوقی”

---

شک ندارم ,

تونیمه ی دیگرمنی

همان نیمه ای

که بادباخودبرده است….

“نسترن وثوقی”

---

بهار

تابستان

پاییز

زمستان !

نه !

در فصل دیگری

دوستت دارم !

“نسترن وثوقی”